Kijk, een vliegtuig!

Ik had één van mijn eerste "life" vergaderingen in de omgeving van Haren, toen er een vliegtuig overkwam. De blikken gingen spontaan omhoog en met bijna kinderlijke verwondering klonk er: "Kijk, een vliegtuig!" Het moet vele, vele jaren geleden zijn dat zo'n waarneming hier nog zoveel aandacht kreeg. Bovendien werd het gezegd met enthousiasme (het lawaai kon voor een keer helemaal niet deren). Het leek wel alsof dat vervoersmiddel het einde van de lockdown symboliseerde - alsof al "de boze lucht" daarmee werd weggeblazen en er voor de eerste keer een glimp zichtbaar werd van het genormaliseerde leven en dan nog specifiek van een mogelijke vakantietijd.
Het moet ongetwijfeld diep in ons zitten, dat 'vliegen' symbool staat voor vrijheid, voor geen beperkingen, voor kunnen gaan waarheen je maar wil. In die zin is het zeker teken voor alles wat de lockdown niet was. Corona unlocked, zeg maar. Ik vermoed dat het één van de oerdriften is van de mens: vrijheid kennen zonder beperking.
Het is niet helemaal hetzelfde als wat het christendom bedoelt met vrijheid. Daar is vrijheid niet in de eerste plaats: "doen waar ik zin in heb", maar wel "kunnen liefhebben": bevrijd worden van alles wat mij verhindert om jou lief te hebben. Het is trouwens geen echte tegenstelling: als ik nu echt kan doen waar ik zin in heb, wat doe ik dan? Misschien ga ik wel eens liggen aan een tropisch strand om te genieten van de zon (een mens heeft inderdaad wel wat ontspanning nodig), maar is het gene waar ik het meeste zin in heb niet dat ik dan naar jou kan komen en deugd hebben van het samenzijn?
In de lezing van Pinksterzondag werd de H. Geest vergeleken met vuur. In sommige passages van het evangelie is sprake van de H. Geest in de gedaante van een duif: dus ook 'vliegen'... om bij jou te zijn.
Het blijft nog even bij dromen, want de lockdown is nog niet voorbij. Maar het vooruitzicht geeft nu al vreugde!

Tony, pastor