Zalig

Vandaag zijn de café’s en de restaurants opengegaan. De lagere scholen openen eveneens hun deuren voor alle leerlingen. En ook de kerken openen hun deuren. De ‘publieke eredienst’ is terug toegelaten. In een aantal kerken wordt vanaf vandaag terug de eucharistie ‘openbaar’ gevierd. In andere is het nog even wachten. Het is een mooi toeval dat het evangelie van deze dag – de ‘maandag in de tiende week door het jaar’- het evangelie van de Zaligsprekingen (Mt 5,1-12) is. Dat evangelie lezen we natuurlijk ook op het feest van Allerheiligen, maar in de doorlopende lezing van het Matteüsevangelie op weekdagen, waar we nu aan bezig zijn, is dit evangelie vandaag aan de beurt. Toevallig. Hoewel, zoals kardinaal Danneels wel eens zei, “in de liturgie bestaat geen toeval”. De Zaligsprekingen als nieuwe start na de lockdown is wel echt een statement. “Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden”. We denken aan al die mensen die treuren om een overledene, of die treurig zijn in hun eenzaamheid. “Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid,want zij zullen verzadigd worden”. We denken aan wat er gebeurt in de Verenigde Staten en aan de manifestaties tegen racisme in ons land gisteren. Is er iets veranderd in onze samenleving? Heeft de lockdown iets veranderd in ons? Hebben die twee maanden crisistijd en afzondering ons doen nadenken? Gaat de hele mallemolen terug opnieuw beginnen? Eén goed nieuws: katje Lee moet vooralsnog niet afgemaakt worden en hoeft ook nog niet terug naar Peru. De niet-kattenliefhebbers zeggen: “het is toch maar een kat”. Tja. Inderdaad, het is maar een kat. Er wordt ook gezegd: ‘het is maar een zwarte”. En tijdens de coronacrisis is ook gezegd over de rusthuisbewoners: “het zijn maar oude mensen”. Zoals we ook horen zeggen ’het zijn maar Marokkanen’. Of ook: ‘het zijn maar Vlamingen’. Gaat er iets veranderen? Het was tijd dat we de Zaligsprekingen nog eens hoorden: “zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten; zalig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden; zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden”. Gaat het deze keer lukken?

Pastor Benno.

Niet katje Lee uit Peru,
maar oude kat Giscard van Stokkel