U bent zich daar misschien niet van bewust, maar er bestaan ook spookrijders op de fiets - spookfietsers, zeg maar. Juist zoals voor de wagen, bestaan er fietspaden éénrichtingstroken en is iemand die in de andere richting rijdt, is dus 'een spookfietser'. (Wie er minder vertrouwd mee is: als je het geschilderde fietsje op het fietspad ondersteboven geschilderd ziet, dan zit je waarschijnlijk fout...) Ik reed enkele dagen geleden op één van de (oude) fietspaden van de Wetstraat (u weet wel, die baan waar zo goede lucht was in de tijd van de lock down), meer bepaald ter hoogte van de Maalbeekdaltuin, vlak bij het Berlaymontgebouw, waar over een korte afstand het fietspad dubbel is en in de twee richtingen mag gefietst worden. Dit blijkt niet zo algemeen geweten want een fietser, die uit de andere richting reed, snauwde mij met zeer luide stem iets toe, als was het een publieke vermaning, dat klonk als "eenrichtingsverkeer". Er klonk boosheid en zelfs frustratie in door. Ze had gelijk: er bestaan inderdaad eenrichtingsfietspaden. Maar ze was ook fout, want hier was dat niet het geval. Nu zou ik graag van de fiets zijn gestapt om met de dame in kwestie in gesprek te gaan en rustig één en ander uit te leggen, maar in die jachtige omgeving was daar geen tijd voor en elk zette zijn weg schijnbaar onverstoord verder.
Ik heb me afgevraagd of het vaak gebeurt dat ikzelf iemand terecht wijs (of zelfs veroordeel) terwijl ik ongelijk heb en de ander niet de kans krijgt om te reageren. Ik had ooit een prof, die mij leerde dat waarheid, die niet in dialoog treedt, waan blijft. Zou niet juist de onwaarheid - en de overtuigdheid van het eigen gelijk - het echte virus zijn van deze tijd? Fake news... ja, ook daar kunnen 'mondmaskers' misschien helpen om verspreiding te voorkomen, maar het zijn toch vooral 'hoorapparaten' die helpen om ervan te genezen...
Tony, pastor.
