Ter gelegenheid van Maria’s hoogfeest op 15 augustus heb ik met dankbaarheid teruggedacht aan onze Lourdesreis (zie ‘Kerk en leven’ 32). Een maand geleden, op 16 juli, nam ik in Lourdes deel aan de feestelijke eucharistie bij de grot op het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Karmel. Dit feest wordt in Lourdes bijzonder gevierd omdat het de verjaardag is van de laatste verschijning van Maria aan Bernadette, op 16 juli 1858. Na de viering gebeurde er iets bijzonders: we werden gevraagd om in processie over de brug naar de overkant van de Gave te gaan, waar de bisschop een nieuw beeld van Bernadette zegende. Het beeld bevindt zich op de plaats waar Bernadette neerknielde bij die laatste verschijning. De andere keren was Bernadette naar de grot zelf gegaan. Maar omdat daar ondertussen zoveel mensen kwamen om die wondere feiten mee te maken, ging Bernadette nu, onopgemerkt, naar de overkant van de rivier, waar ze de grot goed kon zien zonder zelf gezien te worden. Dan gebeurt de laatste ‘verschijning’, zonder woorden. Maria is aan de grot en Bernadette voelt haar tegelijk ook heel dichtbij, alsof de Gave er even niet is.
Vanaf dan begint het ‘gewone leven’ weer voor Bernadette. Gewoon, maar helemaal anders. Ze zal het niet makkelijk hebben. Maar ze heeft iets heel moois mogen ervaren, dat haar leven heeft bepaald.
Vele pelgrims en bedevaartsgroepen in Lourdes komen voor hun eerste groet aan de grot naar deze plaats, aan de overkant van Gave, tegenover de grot. Het is er rustiger. Je kan alles goed zien en stil worden. Het is ook de ideale plaats om afscheid te nemen van de grot. Want daarna begint de terugreis en ‘het gewone leven’. Dat zal waarschijnlijk ook niet altijd makkelijk zijn. Maar je hebt iets moois meegemaakt. En Maria zegt niets, maar je weet, zoals Bernadette: ze is heel dichtbij.
Pastor Benno.
Het nieuwe beeld van Bernadette
aan de overkant van de Gave
(foto Lucas Lissnyder)
