Gisteravond was er zoomgebed bij de gedachtenis aan de Heilige Laurentius van Rome. Als diaken was hij ook een ‘reddende engel’ voor de armen en noodlijdenden in de 3de eeuw, een tijd van christenvervolgingen. Maar er zijn zovele ‘reddende engelen’ vandaag. Ze hebben geen vleugels dus daaraan kan je ze niet herkennen maar aan zovele andere dingen wel. Ik denk aan hun gratuite inzet, hun bereidheid om in te springen waar nodig, hun stille gebed, hun nabijheid bij mensen, hun bemoedigende woorden, hun glimlach, … Zij maken een wereld van verschil!
Ik ben dankbaar voor ieder van hen die ik mag ontmoeten, elke dag opnieuw.
God, help mij te zien voor wie ik een ‘reddende engel’ mag zijn!
Pastor Chris