Een rugzak kan zwaar zijn.
Letterlijk soms maar vaak ook figuurlijk. We maken dingen mee die ons kwetsen, waar we het moeilijk mee hebben en vaak blijven we die mee dragen als stenen in onze rugzak.
Ik denk dat ik een open deur intrap door te zeggen dat lezen één van mijn hobby’s is en geschiedenis mij al het grootste deel van mijn fascineert.
Onlangs las ik een beklijvend boek: ‘De tweeling van Auschwitz’, een getuigenis van Eva Mozes Kor.
Geen luchtige vakantielectuur, maar dat hoeft voor mij ook niet altijd.
Het boek verhaalt hoe Eva en haar tweelingzus Miriam de onmenselijke experimenten van Jozef Mengele overleefden. Eva en haar zus waren tien jaar oud toen zij aankwamen in Auschwitz. Als identieke tweeling werden zij onmiddellijk gescheiden van hun familie, vader, moeder en twee zussen. Door hun onvoorwaardelijke liefde voor mekaar konden de zussen overleven.
Maar wat mij het meest getroffen is in dit boek is wat Eva schrijft over ‘vergiffenis’.
“Vergeef je grootste vijand en vergeef iedereen die je pijn heeft gedaan – het zal je ziel helen en je vrij maken.” Voor Eva was dit de enige weg om de stenen uit haar rugzak te kunnen verwijderen.
Desmond Tutu schreef het volgende: ‘Eva Mozes Kor toont hoe sterk de menselijke geest is en hoe groot het vermogen tot vergiffenis. Zij verdient lof voor haar moed om het trauma van haar jeugd te beschrijven.’ Een boek dat beklijft!
Pastor Chris
 |
| © Pixabay |
