maandag 22 augustus 2022

Met mijn mond vol tanden

Vorige week kreeg ik de opmerking/vraag: "Ik begrijp niet dat je voor iets blijft werken dat geen toekomst meer heeft". In twee generaties zijn we van volle kerken naar lege kerken gegaan. Daar sta je dan... Het is best wel confronterend. Het was niet slecht bedoeld, hij kon er gewoon niet bij, zijn vraag was oprecht.

Je kan als niet gelovige even goed dienstbaar zijn, mensen helpen, een luisterend ook bieden,... En buiten de kerk om gebeuren zeer veel goede en zinvolle dingen waar ik mij gerust zou kunnen voor engageren. Kerkmensen, zoals ze in de volksmond genoemd worden, zijn niet beter, doen niet meer of zijn niet geëngageerder dan niet kerkmensen. 

En toch, heeft het voor mij een grote meerwaarde.
De dag van de zendingsviering waarop ik mijn benoeming kreeg viel er een last van mijn schouders en kwam een ongekend geluk in de plaats. Het was alsof ik mijn engagement in Zijn handen legde, aan hem toevertrouwde en Hem als leidsman in mijn leven toeliet. Ik moest mij niet meer bewijzen, ik mocht zoals ik ben, in Zijn dienst werken en leven, met mijn talenten maar ook met mijn onvolmaaktheden. Dat 'goed gevoel' heeft mij zelden in de steek gelaten.

De meerwaarde om binnen de kerk te werken is voor mij die extra dimensie: te weten dat Hij er is en mij helpt. Een verbondenheid die ik nog op geen enkele andere manier ben tegengekomen.

Je ziet met je mond vol tanden staan heeft soms ook goede kanten. Het heeft mij bewuster gemaakt en ervoor gezorgd dat ik weer een stukje dichter bij Hem ben mogen komen. Dank je wel !

Pastor Mariette