Momentopname

In Brussel lopen nu heel wat tentoonstellingen en eentje ervan is deze rond de Duitse (mode)fotograaf Peter Lindbergh. Het is een overzichtstentoonstelling die hij zelf samenstelde, een jaar voor zijn dood. Het vormt zijn statement over modefotografie vanuit de overtuiging dat individuele schoonheid vele facetten heeft en dat de imperfectie authentiek is. Door alle stereotypen van de modefotografie te doorbreken bracht hij een evolutie te weeg in deze industrie. Ongekunsteld, zonder make-up. Hij wilde de modellen bevrijden van de terreur van de jeugd en de perfectie. Hij slaagde erin om de ware persoonlijkheid van de modellen te onthullen. Lindbergh geloofde dat ‘schoonheid de moed is om jezelf te zijn. Hier één van de 152 zwart-witfoto’s van één van zijn modellen. Meer dan levensgroot. Het bijzondere aan de manier waarop hij zijn foto’s wilde voorstellen is dat ze achter glas zitten dat niet ontspiegeld is. Met andere woorden, je ziet jezelf of andere voorbijgangers weerspiegeld in het glas van het fotokader. Het levert eigen beelden op en het is zijn manier om je te betrekken op zijn werk. Zijn foto’s zij krachtig en sterk, indringend en sprekend. Dat je in een momentopname toch zo een persoon kan vatten en weergeven, dat is het wondere. Dat is ook het moeilijke. We zijn immers meer dan die momentopname waarin iemand ons ziet of vat in een foto. We zijn elk zo uniek en tegelijk rijk en complex. Niemand kent ons helemaal, er blijven altijd facetten die onderbelicht of niet belicht worden. Eén kent ons helemaal. Hij riep ons tot leven, bij Hem zijn we gekend en ten diepste bemind. Daar hoeft geen foto meer bij…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre