Snoeien

Vorige week kwam de groendienst van de gemeente werken in de tuin rond onze kerk. Op de laatste dag van januari waren de temperaturen al wat zachter en was het ideaal weer om het jaarlijkse snoeiwerk uit te voeren. Zowel de oprit als de scheidingslijn met het naburig woonzorgcentrum hebben een mooie rij leibomen. U kent ze wel: bomen die geleid worden en alzo een soort hoge haag vormen. Hier bij ons zijn het lindebomen. Nadeel van zo’n leisysteem is wel dat je de bomen jaarlijks moet terugsnoeien, zo niet vervalt het beoogde effect van een hoge afboording helemaal. Een groot verschil met een lindeboom die helemaal alleen staat en zijn takken naar hartenlust kan uitspreiden. Heel wat dorpspleinen hebben zo’n lindeboom, al of niet bekend door zijn hoge ouderdom. Zij worden niet gesnoeid. Snoeien is een intensief en tijdrovend werk. Het is immers voornamelijk handwerk. Maar maakt dat een boom beter groeit, gezonder is en bij een vruchtboom ook meer vruchten oplevert. Je krijgt ook de vorm die je beoogt. Hoewel het geen boom is, vormt de druivelaar het ideale voorbeeld dat een goede snoeibeurt de meeste druiventrossen zal opleveren. De evangelist Johannes vertelt ons hoe Jezus zegt: “Elke rank die geen vrucht draagt snijdt Hij weg en elke rank die wel vrucht draagt, snoeit Hij opdat hij meer vrucht opbrengt”. (Joh. 15,2). Jezus heeft het dan over ons mensen. Verbonden met Hem zullen we vrucht dragen en als de Vader ons mag bijsnoeien dragen we nog meer vrucht. Vaak zijn we wat bang van die ingrepen van God, het kan pijnlijk aanvoelen en soms voelen we ons misschien wat gekortwiekt maar we zullen daarna des te meer groeien en vruchten dragen. Kan de vorm die God over ons voor ogen heeft, anders dan mooi zijn? Over veertien dagen begint de veertigdagentijd. Mag het ook een tijd van snoeien worden?

Pastor Guido

© Guido Vandeperre