Licht aan het eind van de tunnel

In de week na Pasen was ik een paar dagen samen met het gezin van mijn petekind uit Alsemberg in de Franse Ardennen. Op een honderdtal meter van de Maas, net over de grens dichtbij Fumay. Naast een paar wandelingen en bezoeken aan pittoreske plekken ging ik ook een hele ochtend fietsen langs die majestueuze stroom die de Maas toch is. Hier is amper of geen scheepvaart tenzij een paar pleziervaartuigen. Er zijn heel wat stuwen met telkens een kleine sluis. Bij Revin maakt de Maas een grote bocht rond de stad. Niet zo interessant voor de schepen noch voor de fietsers. En daarom werd er een kanaaltunnel gemaakt die deze bocht afsnijdt. Hij is 224 m lang, 6,15 m breed en 3,60 m hoog. Behalve het kanaal voor scheepvaart ligt er ook een fietspad door de tunnel. Het verbindt Givet en Charleville-Mézières. Gezien de lengte zette toch even het licht op mijn fiets aan en dan vooruit de donkere tunnel door. Af en toe wat water dat door het plafond sijpelt en voor de rest alleen de stilte en een witte plek in de verte. ‘ Er is licht aan het eind van de tunnel’ wordt wel eens gezegd bij bepaalde situaties. Hier was het letterlijk zo. Vaak brengt zulke doorgang je in een ander landschap. Hier was het niet anders. Het geheel deed me denken aan deze paastijd, aan verrijzenis, maar vooral aan die overgang van het ene leven naar het andere. Een wat benauwende overgang misschien die ons kan beangstigen maar die ons in het licht van een nieuwe realiteit brengt. Eentje die we vooraf niet hadden kunnen vermoeden maar eens we de overgang durven maken, ons wel vreugde en nieuw leven geeft. Wees dus niet bang van donkere tunnels, welke ook, er is altijd licht aan het eind…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre