Verhalen vertellen

Dit weekend waren Ute en ik op de Antica (antiek) en Art Brussels (hedendaagse kunst) beurzen in Brussel. Ik vond het opvallend dat de hedendaagse kunstbeurs veel groter was, dat er meer volk rondliep en opvallend meer jong volk en dat de prijzen er hoger waren. En waar ik op de antiekbeurs veel mooie dingen zag waarbij ik bewonderend opkeek naar het métier van de kunstenaar, dacht ik bij de hedendaagse kunst veel te dikwijls ‘wie vindt daar nu iets aan?’. (En ja, eigenlijk dacht ik ook soms: ‘dat kan ik ook’, maar mijnheer Schreurs had al in het vierde middelbaar duidelijk gemaakt dat het daar niet op aan komt.)
Als je dan de teksten leest die bij sommige werken hangen of luistert naar de galerist die zijn of haar artiest aan de man of vrouw wil brengen, dan lees en hoor je altijd dat er ‘meer’ achter zit dan wat het oog op het eerste zicht ziet. Eigenlijk wil elke kunstenaar een verhaal vertellen, of indien het niet de kunstenaar zelf is, dan heeft de galerist er wel een verhaal over te vertellen. Weer eens vind ik het opvallend dat de beursgangers en ook de jonge beursgangers met veel interesse naar die verhalen willen luisteren.
En dan denk ik, ‘verhalen vertellen’ – dat is eigenlijk ook de ‘core business’ (kernboodschap) van ons christenen. Laat ons dat nooit vergeten en laat ons, zoals Sophie er in de preek tijdens de gemeenschapsviering over getuigde, dat maar doen en blijven doen.
Laat ons maar verder trachten, met de nodige schroom en angstvalligheid, maar toch authentiek en oprecht het Jezusverhaal vertellen om mensen naar God te leiden. Valse goden zijn er al genoeg!

Diaken Dirk

© Dirk Van Erps