Aan je deur

Tijdens de zomervakantie gaan duizenden kinderen en jongeren op kamp. Er zijn allerlei soorten kampen: van muziek, over sport tot deze van jeugdbewegingen. Zovelen die enthousiast ergens, al dan niet letterlijk hun tenten opslaan. Vaak met de bus of door de ouders gevoerd maar ook heel wat jongeren trekken naar hun kampplaats met de fiets. Zo had ik eind juli een groep Aspi’s ( de oudste afdeling binnen de Chiro, net vóór ze in leiding gaan) van Chiro ‘t Sleutelke uit Oeselgem op bezoek. Ze waren drie dagen onderweg vanuit West-Vlaanderen naar de verre Kempen. Alles verliep prima en ze waren goed omkaderd, zelfs met een volgwagen met de nodige ravitaillering. Ze waren blij met de ontvangen gastvrijheid. Het loopt immers niet altijd zo. Op het kamp van onze Anderlechtse Chiro Wacko hadden onze Tito’s (Tippers en Toppers, 12-14 jarigen) op de eerste avond van hun tweedaagse om 22u nog steeds geen slaapplaats gevonden. Door een telefoontje aan mijn plaatselijke collega daar kregen ze toch een zaaltje ter beschikking. Niet evident om dertig jongeren onderdak te bieden. Het laat me nadenken over gastvrijheid, over onze bereidheid om onverwacht iemand op te nemen en voor één nacht een slaapplek te geven. Er is immers weinig nodig: een veilige plek, water en een toilet. Zo trekken al eeuwen pelgrims naar één of ander pelgrimsoord, onderweg gebruik makend van de ontvangen gastvrijheid. Bij sommige volken is gastvrijheid het hoogste goed, denk maar aan de vele Bijbelse verhalen met helemaal vooraan Abraham die op het hete middaguur drie vreemdelingen ontvangt. Zo vaak komt God langs in een onverwachte bezoeker. Zou het vandaag anders zijn? Laten we dus niet bang zijn als Hij komt aankloppen…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre