Ons ouderlijk huis is verkocht. Toch kon ik het niet laten om nog eens langs te rijden om te wat nostalgie op te snuiven. In het huis dat je hieronder ziet zijn zeven kinderen groot gebracht en hebben mijn ouders 60 jaar gewoond. We hadden ruimte om te spelen: 100 meter lang was de weide. Een plaats waar je kon fietsen en lopen en spelen zonder zorgen. Een mooie tijd, een andere tijd, het lijkt wel een ander leven.
Een bouwpromotor zag het zitten, de verkoop was rap geklonken. De werken zijn ook snel begonnen. Toen ik aankwam kon ik mijn ogen niet geloven.
Dat is wat overblijft. Ik moest even bekomen maar was tegelijk dankbaar dat ik in zo'n mooie groene omgeving ben opgegroeid. Goed dat hier nu nieuwe huizen komen, hopelijk ook met kinderen die kunnen spelen in het groen en genieten van de rustige buurt waar het leven zo heel anders is.
Weet je, soms moet eerst iets volledig verdwijnen vooraleer je de dankbaarheid voelt om wat was. Vooraleer je kunt loslaten en hoopvol naar de toekomst zien. Ik zie de kinderen al spelen.
Pastor Mariette
