Het is nog maar de tweede keer dat ik op bedevaart in Lourdes kom. En natuurlijk komen we hier voor Maria, onze hemelse moeder. Het is een heel speciale ervaring om in groep op bedevaart te gaan. Helemaal anders dan als je als ‘toerist’ Lourdes bezoekt. We komen hier samen bidden, zingen en vieren. Deze morgen, zondag namen we deel aan de internationale viering want bedevaarders uit de hele wereld kwamen samen in de immens grote kerk op het heiligdom. Aartsbisschop Jozef De Kesel ging de viering voor. Het was een intens gebeuren.
Maar wat mij zonder enige twijfel heel erg raakt in Lourdes is de enorme dienstbaarheid van zoveel vrijwilligers. De vele zieken en mensen met beperkingen komen hier altijd op de eerste plaats. Zij krijgen hier alle zorg en aandacht en heel vaak zijn het vrijwilligers die zich ten dienste stellen. Vooral de Europa-scouts maar ook individuele vrijwilligers steken elke dag van in de vroege morgen tot zelfs in de nachts de handen uit de mouwen. Uit onze groep bedevaarders ging Sabine in op de oproep om te gaan helpen in de hospitaliteit van Lourdes. De zieken en hulpbehoevenden van het aartsbisdom verblijven daar en krijgen er alle zorg. Sabine hielp mee om hen over en weer te brengen zodat ze onder de beste omstandigheden ook kunnen deelnemen aan alle vieringen en andere activiteiten. Door de hitte, het is hier al de hele tijd meer dan dertig graden, is dat geen sinecure.
Bedankt Sabine en bedankt aan de vele honderden vrijwilligers, jong en minder jong, voor jullie inzet voor onze medemensen!
Ria V.A.
Een knuffel en een glimlach in Lourdes
Veel mensen die naar Lourdes komen dragen een groot kruis. Ze komen hier voor vertroosting en vinden die in Maria en in de vele fantastische vrijwilligers. Dat groot kruis is vaak een probleem met de gezondheid. De mindervalide mens voelt zich hier aanvaard, is hier normaal, terwijl hij in onze dagdagelijkse maatschappij verstopt wordt (en als ze toch gezien worden in onze dagdagelijkse maatschappij, dan worden ze vaak zelfs uitgelachen). In Lourdes worden ze niet uitgelachen. In Lourdes kunnen de tranen vloeien. In Lourdes krijg je een knuffel wanneer je nood hebt aan een knuffel. In Lourdes vind je een luisterend oor. In Lourdes vind je een glimlach. Of je nu geestelijk of fysisch beperkter bent, je bent hier thuis. Lourdes is voor hen thuis komen. Velen in de hospitaliteit komen elk jaar terug en sommigen zouden liefst van al altijd in Lourdes blijven.
Tijdens de internationale mis stond een beetje verder van mij een blinde in de coulissen, helemaal alleen. Hij behoorde niet tot een bedevaardersgroep. Bezorgde hospitaliers van verschillende bedevaartsgroepen hadden het direct gezien en zorgden ervoor dat hij daar niet meer alleen stond. Het viel me voortdurend op wat een tedere opmerkzaamheid de vrijwilligers hier hebben en zich direct ten dienste stellen.
Sabine Bronchart
 |
| Een knuffel en een glimlach in Lourdes |
