Een week of twee geleden kon u
hier een post lezen van pastor Guido over een verlaten Franse abdij, Notre-Dame de Boschaud, die hij op een vakantiedag had bezocht. Dat vakantie wel eens een tijd is voor inspiratie schreef ik vorige week zelf ook al. Ik had dit jaar zelf ook het voorrecht om op mijn Noordwestelijke Spaanse vakantietocht een historische abdij te treffen, met dit verschil dat deze niet (langer) verlaten is. Sobrado is een dorpje op enkele tientallen kilometer van Compostella – nog één of twee dagtochten te gaan. Zo bescheiden als het dorp, zo monumentaal is de abdij. Het lijkt wel alsof het dorpje aan de abdij hangt, eerder dan dat de abdij in het dorp staat. Honderden monniken moeten hier ooit samengeleefd hebben. De stichting dateert van rond 950, het werd zoals de abdij waar Guido het over had, ook een Cisterciënserabdij en ze werd eveneens in de loop van de jaren verlaten. De monumentale kerk werd nog gebruikt als een stalplaats voor de paarden van het leger...
Maar daar bleef het niet bij. In de vorige eeuw werd de abdij hersticht door een tiental trappisten, die er hun intrek namen en er opnieuw een religieuze gemeenschap vormden. Het is een bescheiden groep voor zo’n monumentaal huis, maar er klopt opnieuw een religieus hart. Ze houden zich onder meer bezig met de refuge, slaapplaats voor de bedevaarders op de Camino, waar tientallen pelgrims onderdak kunnen vinden voor de nacht en de gemeenschap zo de oude Benedictijnse gastvrijheid beoeffent.
Wie zei er ook alweer dat de steppe zal bloeien, dat aan de boomstronk een nieuwe twijg ontspruit?
Tony, pastor
.jpg) |
Monasterio de Sobrado dos Monxes
© Wikipedia |
.jpg)
