We hadden afspraak voor de Eucharistie in de Rozenkransbasiliek. De kardinaal, mgr Jozef De Kesel, was de voorganger. Hij is aan het einde van zijn mandaat de spirituele leider van deze bedevaart (over amper een paar weken zal hij opgevolgd worden als Aartsbisschop door mgr Luc Terlinden, voor wie hij trouwens gebed vroeg). Bij de traditionele foto shoot na de viering stond onze groep vlak bij de prelaat en er volgde een informele ontmoeting, waarop we getroffen waren door de hartelijkheid en de nabijheid van deze man.
Het is misschien wel één van de elementen die ertoe bijdragen dat er echt wel een goede sfeer ontstaat en dat ook degenen die er voor de eerste keer bij zijn, getuigen van enthousiasme over de bedevaart, die de beste verwachtingen minstens evenaart.
Het programma voorzag later op de dag een tweede ontmoeting met onze bisschop. In de Sint Jozefskapel werd de bedevaart op eerder informele wijze geopend. Ook daar nam de kardinaal het woord en getuigde hoe elke bedevaart begint met "vertrekken". 'Verlaat uw thuis, uw land', zoals ook aan Abraham werd gezegd - durf het vertrouwde loslaten om gegroeid als mens in menselijkheid en barmhartigheid - en dus 'anders' - weer terug te keren. Het is de eerste stap van elke bedevaart of van de meer betekenisvolle momenten in ons leven.
Terwijl we buiten wachtten op het vespergebed, kwam de bisschop even in de kring van onze groep staan. Opnieuw trof het hoe hij elke afstand meteen overbrugt door zijn hartelijke en attente aandacht. Zijn 'gewone' menselijkheid heeft velen diep getroffen.
Op het einde van de dag verbleef onze groep een tijdje in de aanbiddingskapel, op het weide tegenover de grot. De onwaarschijnlijk intense stilte trof velen. Hier begint de dag te spreken - of is het God zelf - die alles helpt neer te leggen en weer bij zichzelf te komen. Maar over 'thuiskomen' had ik het gisteren al...
Tony, pastor
 |
| © Ute Wiegand |
