Ik heb er genoeg van!

Misschien schrik je wel wat van de titel van deze blog vandaag. Maar vrees niet! Ik zal niet beginnen rebelleren en alle coronamaatregelen met de voeten treden. Ik zal niet na 10 uur 's avonds de straat opgaan. Ik zal niet gaan demonstreren. Niets van dit alles dus. ‘Ik heb er genoeg van’ verwijst gewoon naar de cantate van Bach ‘Ich habe genug’ die geschreven werd naar aanleiding van het feest van Lichtmis, dat we komende dinsdag op 2 februari vieren. In de beroemde aria uit deze cantate horen we de woorden van de oude Simeon in de tempel. Heel zijn leven lang keek hij uit naar de Messias. Nu is hij oud, maar nog steeds is er niets gebeurd. Je zou zelfs de indruk krijgen dat het alsmaar erger wordt. De Romeinse bezetter overheerst, het volk wordt onderdrukt. Waar is die beloofde Messias? Simeon had genoeg reden om te zeggen ‘ik heb er genoeg van’ en dus de moed op te geven. Maar dan ziet hij plots een jong koppel de tempel binnenkomen met hun kind om er de gebruikelijke rituelen te voltrekken. Niets spectaculairs. Dit gebeurde elke dag in de tempel. Maar plots doet dit tafereel iets met hem. Het raakt hem ten diepste. En ineens beseft hij dat dit het moet zijn. Dat het hier aan het gebeuren is. Dat God hier doorbreekt in dit eenvoudige tafereel. Hij had het al die tijd misschien veel te ver gezocht, zonder te beseffen dat het Licht doorbreekt vlakbij. Hij beseft dat het grote wonder in het gewone ligt. En dat is voor hem genoeg (vandaar dus 'Ich habe genug'), genoeg om weer verder te kunnen gaan. Hij kan er weer tegen. Vreemd toch hoe dit oude verhaal vandaag zo actueel kan zijn. Want is dat niet ook vaak wat wij vandaag meemaken? Ook wij hebben er wellicht af en toe wel eens meer dan genoeg van. Het duurt nu al zo lang. Maar dan kan het soms wel eens gebeuren dat je plots het geluk vindt in doodgewone dingen: in een telefoontje van iemand, in een klein berichtje, in een eenvoudige attentie, in een klein huiselijk moment, … En dan kan je er weer even tegen. Dat kleine beetje is genoeg om weer verder te gaan, net als Simeon. Ik wens je in deze donkere tijd veel van die lichtpuntjes. En wie weet, misschien kunnen de klanken van Bachs lichtmis-cantate (BWV 82) ook wel helpen om wat licht in de duisternis te brengen.

pastor Gino