Tijdens de lezing het evangelie gisteren, zijn volgende verzen in mijn hoofd blijven hangen:
Hij zag de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen. En er kwam een stem uit de hemel: “Gij zijt mijn Zoon, mijn veelgeliefde; in U heb Ik welbehagen.”Het deed me nadenken over de keren dat ik God heel dichtbij gevoeld heb. Momenten om te koesteren. Zo'n moment wil ik met jullie delen. Niets spectaculairs, niemand zal er iets van gemerkt hebben, maar voor mij heeft het de rest van mijn leven richting gegeven.
Het was eind de jaren tachtig, ik had drie kleine kinderen, werkte halftijds en deed nog vrijwilligerswerk bij een ambulancedienst. Behoorlijk druk dus. Maar van één moment moesten ze afblijven. Op woensdag ging ik naar de avondmis in Sint-Maria. Dit gaf mij steun en energie en ik kwam telkens opgeladen weer naar huis.
Op één van die woensdagen was ik meer dan ooit geraakt door een zin uit het evangelie, ik weet niet meer wat het was maar ik weet wel dat het mij de ganse viering heeft bezig gehouden. Toen ik van de communie terug op mijn plaats kwam werd mij die zin duidelijk en dat maakte mij zielsgelukkig. Als ik naar huis ging was het alsof ik vleugels had, zo intens gelukkig was ik.
De dagen gingen voorbij maar het nagenieten van dat moment van geluk en het verlangen ernaar deden mij beseffen dat het 'God' was die mij iets wilde zeggen. Dit besef had iets van 'de hemel die openscheurt', van een 'openbaring door Gods Geest'. Dit is het begin geworden van mijn zoektocht en het heeft mij de weg gewezen om dichter bij God te leven, in Zijn dienst te leven.
Pastor Mariette
 |
| (C) Pixabay |
