Een knipoog

Vorige vrijdag deed ik mee aan een Zoom sessie die de mooie naam had 'Komen Koekeloeren'. De bedoeling was elkaar te ontmoeten en elkaar beter leren kennen zonder dat je daarbij vastgekluisterd zit aan je computerscherm. Het idee op zich trok mij wel aan. We kregen een eerste opdracht: zoek iets wat je in je leven zoveel mogelijk probeert te negeren. En vertel daarbij iets over jezelf. Ik dacht meteen, als ik dat vertel dan laat ik mij niet direct van mijn beste kant zien. Maar ik heb het spel eerlijk gespeeld en nu weet gans de groep dat ik niet graag ruiten kuis...
Als tweede opdracht moest ik in de inkom iets zoeken dat naar mijn geloof verwijst of dat over God vertelt. Gelukkig was dat niet zo'n confronterende opdracht.

Toen ik gisteren in de inkom een schuif open trok viel mijn oog op een rol papier met een strikje er rond. Ik deed het open en het pakte mij. Het waren tekeningen van mijn kleinkinderen. Ik herinner mij de glinstering in hun ogen toen ze die tekening gaven. Een glinstering die spreekt van liefde. Hun taal om te zeggen 'ik zie je graag'. Dit moment was voor mij een knipoog van God. Spijtig dat ik dat niet met de groep heb kunnen delen.

Je heel dicht bij elkaar voelen, vanop afstand, het is mogelijk, dit mocht ik via die tekeningen ervaren. Dank je wel God dat je mij dat hebt laten zien. Dank je wel dat jij je aan mij hebt laten zien.
Ik heb een kaarsje ontstoken bij de vriendschapsicoon. Een icoon die mij dezer dagen nauw aan het hart ligt, omdat ik geloof dat Hij ook mij omarmt. Een kaarsje, gewoon mijn manier om Hem mijn antwoord te geven en te zeggen 'dank-je-wel' !

Pastor Mariette