Licht

Hebt u nog wat pannenkoeken over na gisteren of was de hoop niet zo groot? Lichtmis behoort zonder enige twijfel tot mijn lievelingsfeesten en niet (alleen) om de pannenkoeken. Ik herinner mij nog uit mijn studententijd - wat niet altijd een gemakkelijke tijd is, zeker niet naar het einde van een examenperiode toe - dat ik zo lak had aan de koude, maar niettemin innerlijk verwarmd werd door de nieuwe klaarte - letterlijk een lichtpunt. Maria maakt 'de brug' tussen de prille licht van de winterse Kerstnacht en dat van de Paasnacht - nu gaat het jaar wel echt "open" - de hoop wordt tastbaar...
Hoe toepasselijk dat juist in deze dagen de coronacijfers eveneens lijken te getuigen van een nieuwe lente: het aantal besmettingen neemt weliswaar nog steeds (lichtjes) toe, het aantal ziekenhuisopnames daalt. Zijn de nieuwe besmettingen vooral jongere mensen, die 'minder' (fysiek) lijden van het virus? En zijn een aantal ouderen al beschermd omwille van het vaccin, dat zeker nog niet op volle kracht werkzaam is, maar toch al eerste tekenen van hoop lijkt tastbaar te maken? Lichtmis is een mooie dag!
Dit alles komt voor mezelf in de nasleep van een televisiemis, waarbij twee dagen min of meer kamperen in de kerk (voor de opbouw, repetities,...) in een echte "bubbel" van medewerkers en technici, ruimte gaf om Eucharistie te vieren. Wat mij in dit alles het allermeest heeft getroffen, waren de talloze reacties, veel en véél meer dan ik had verwacht, allemaal om dankbaarheid uit te drukken. Denk niet dat televisie (of Eucharistie!) eenrichtingsverkeer is! We weten wel dat gelovigen "honger" hebben om Eucharistie te vieren en alles behalve onverschillig zijn tegenover dat gebeuren; maar dit zo overvloedig te mogen horen en lezen was echt wel aandoenlijk. Het is evenzeer een teken van hoop die ons leven binnenstroomt. Echt waar, Lichtmis was een schitterende dag...

Tony, pastor.