Knipoog van God

Zoals op elke zondagmorgen hadden we ook vorige zondag om 10 uur het zoomgebed. De eerste lezing uit het boek Genesis over het verbond dat God sloot met Noach na de zondvloed raakt mij altijd opnieuw. En God zei: "Dit is het teken van het Verbond dat Ik instel tussen Mij en u en alle levende wezens die bij u zijn, voor alle geslachten. Ik zet mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen Mij en de aarde. Een regenboog als teken van Gods verbondenheid met ons! Verbondenheid: een woord dat in deze coronatijd een diepere betekenis heeft gekregen en iets waarnaar we allemaal verlangen.
Ik schreef als in een blog enkele maanden geleden : ‘Mens, erger je niet.’ en vorige week dat ‘niet klagen’ een vastenpuntje was voor mij. Goede voornemens in theorie maar moeilijker altijd in praktijk om te zetten. Zo moest ik het ervaren op een wandeling begin vorige week. De winterprik was wel ten einde maar het zag er allemaal nog kaal uit in de natuur. Ik had verwacht al wat meer van de komende lente te zien. En op wandel ergerde ik mij af en toe aan weggegooide blikjes en mondmaskers. En onverwacht zag ik tussen de nog kale bomen een bosje lichtpaarse krokussen staan. Ik ben er tijdje blijven naar kijken, verwonderd en bewonderend. En ik moest terugdenken aan de woorden van pastor Gino in zijn bezinning tijdens het zoomgebed: ‘God zien, in alles en allen!’ En ik was dankbaar om de knipoog die ik kreeg van God. Nog meer toen de mensen die even later kruiste op mijn wandeling vriendelijk goeiedag knikten.

Pastor Chris