Work in progress

Als je dat te lezen krijgt weet je dat je geduld moet hebben. Ze zijn iets aan het opbouwen , hoe het er zal uitzien weet je niet maar het schept wel het verlangen naar het eindresultaat. Dit weekend ben ik begonnen aan een bouwpakket. De foto laat vermoeden dat het niet in één twee drie klaar zal zijn. Zoals alle grotere werken waar je aan begint geldt het motto: 'bezin eer begint'. Dus heb ik mij neergezet het het plan eens goed bekeken voor ik aan de aparte onderdelen begon.
Heb ik je al gezegd wat ik ga bouwen? Ik ga de stad Jeruzalem opbouwen. Zo'n 1000 jaar voor de geboorte van Jezus hebben ze de stad ook opnieuw moeten opbouwen. De Babyloniërs hebben de stadsmuren afgebroken en de tempel in brand gestoken en het merendeel van de mensen gevangen genomen, in ballingschap meegenomen. Toen de mensen van het volk van God na de Babylonische tijd terug naar huis mochten keren bouwden ze de stadsmuren en de tempel weer op.
Zijn wij momenteel ook niet zo'n beetje in ballingschap? We zijn weliswaar thuis maar we doen niet wat we willen, we gaan niet waar we willen, we ontmoeten niet wie we willen,... Het verhaal van de ballingschap leert ons wel dat er ooit een einde aan komt. Zullen wij dan klaar zijn om ons leven opnieuw op te bouwen? Misschien anders dan vroeger? Hebben we iets geleerd uit onze ballingschap? Nu is het de ideale tijd om daar even bij stil te staan.
Is de veertigdagentijd ook niet zo iets? We willen de oude 'ik' achter ons laten om te groeien naar een betere versie van onszelf. Paasmensen worden! Daarvoor hebben we nu veertig dagen de tijd. En Jezus heeft ons voorgedaan hoe we dat het best doen: tijd maken om stil te vallen, versoberen en bidden. Het hoeft vandaag niet allemaal gedaan te zijn, je hebt veertig dagen de tijd. Work in progress...
O ja, mijn stad begint al contouren te krijgen. Een ideaal werkje om stil te vallen.

Pastor Mariette