Zien groeien en bloeien

Eind vorig jaar brak er een stukje af van één van mijn planten; Ik heb het stekje in water gezet en wortel laten schieten. Een paar weken geleden heb ik het stekje uitgeplant in vaste grond. Toen ik deze morgen ging kijken zag ik het voorzichtig beginnen groeien van een nieuw blad. Dat toverde een glimlach op mijn gezicht. Het is voor de eerste keer dat ik er bij stil sta dat 'zien groeien en bloeien' een mens zo gelukkig kan maken.
Nu besef ik pas waarom mijn vader op zijn 92ste de grond van zijn moestuin nog omspitte om er mais te zaaien. Je moet je toch niet zo afbeulen als je zo oud bent... Er is trouwens nog mais over van vorig jaar voor de schapen. Zien groeien en bloeien maakte hem waarschijnlijk ook gelukkig. Het is ook één van de laatste dingen die we samen deden toen hij al erg ziek was: naar de tuin gaan kijken hoe alles er bij stond.
Mijn oudste kleinzoon is vorig week 11 jaar geworden. Wat een mooie leeftijd. Volgend schooljaar gaat hij naar het middelbaar. Een belangrijke stap in een mensenleven. Wat worden ze toch snel groot !
Wat ik het meeste mis de dag van vandaag is mijn kleinkinderen zien opgroeien. Op jonge leeftijd veranderen ze zoveel op een jaar tijd, je mist een stuk van 'wie ze zijn' vandaag. Wat zou ik graag zoals mijn vader gaan kijken... zien hoe ze groeien en bloeien. Dat kan je jammer genoeg niet via video call.
Ik vraag mij af of God ook zo gelukkig is als Hij ons als mens ziet groeien en bloeien? Die gedachte geeft mij wel energie.

Pastor Mariette