Wat een mooie zondag, na een week binnen zitten ben ik de auto ingestapt met als reisdoel Retie. Weet je, in een tijd zoals deze heb je dingen nodig waar je kan naar uitkijken. Het uitkijken naar iets maakt het wachten op betere tijden draaglijker. Waar ik al een tijdje naar uitkeek was een nieuw Godly Play verhaal. Ik moest de rit al een paar keer uitstellen, maar dit maakte het verlangen alleen maar groter. Samen met een collega verteller zijn we coronaproof (met mondmasker) naar de Kempen gereden. Een mooi zonnetje, de velden bedekt met sneeuw, het was zalig om te rijden. Onderweg deelden we met elkaar onze ervaringen van de laatste maanden, de vreugdes, de verlangens, de vertelmomenten, het zoeken naar materiaal... Het was een gezellige babbel die mij energie gaf. Ter plaatse aangekomen werden we warm onthaald in de mooie Godly Play ruimte in het parochiaal centrum. Toen de blikken van ons drie elkaar kruisten wisten we van elkaar wat we voelden. Het voelde als thuis komen. Het delen van eenzelfde passie geeft zo'n kracht dat je het gevoel hebt 'het is goed dat wij hier samen zijn'. Het gevoel van: 'er is iets of liever Iemand die ons graag ziet'. Weten/voelen dat iemand je graag ziet is de motor die alles draaiende houdt. Het geeft je een boost, je hebt het gevoel dat je weer alles aan kan.
In het terugrijden dacht ik aan Jezus op het laatste avondmaal. Hoe Hij aan zijn leerlingen heeft getoond hoe graag Hij hen zag. Zijn leerlingen de voeten wassen... alsof Hij hen nog eens uitdrukkelijk wilde laten voelen dat Hij hen graag zag, voor de moeilijke en onbekende periode die hen te wachten stond. Zijn liefde heeft hen erdoor geholpen en hen de kracht gegeven om die moeilijk tijd door te komen.
Vandaag heeft Hij mij laten voelen dat ik het nog aankan, dat ik nog de draagkracht heb om verder te gaan. Het komt ooit wel allemaal weer goed. Die boodschap wil ik jou vandaag meegeven.
Pastor Mariette
