Vandaag, 6 augustus, viert de Kerk het feest van de Gedaanteverandering. Op deze dag worden we eraan herinnerd hoe drie leerlingen, Petrus, Jakobus en Johannes, getuige mochten zijn van wie Jezus werkelijk is. Ze beleven op de berg een topmoment, daar wordt hen alles duidelijk. En in al zijn enthousiasme zegt Petrus: laten we hier drie tenten bouwen, één voor U, één voor Mozes en één voor Elia, want naast Jezus zien ze Mozes en Elia verschijnen, wat inhoudt dat in Jezus alles wat in de Thora en in de profeten voorzegd werd, nu zijn vervulling vindt. Petrus wil met die tenten dit sublieme moment vasthouden, nooit meer loslaten. Maar Jezus haalt hem van zijn wolk, en de leerlingen moeten terug de berg afdalen, terug naar het gewone leven. Ze moeten dit topmoment dus loslaten. Ze kunnen er niet voor altijd blijven. Zo is het vaak met dergelijke zaken: je zou bepaalde momenten in je leven willen vasthouden, maar dat is onmogelijk. Het gewone leven van elke dag roept ons telkens weer terug. Zo is het leven, het is een combinatie van vasthouden en loslaten. Ook ons geloof is vasthouden en loslaten. Soms zien we het helder, heel even, maar dat moment moeten we vervolgens weer loslaten om het gewone leven terug op te nemen. Dit moment heeft ons leven echter wel veranderd, ook al moeten we het loslaten. Het geeft ons nieuwe ogen en een nieuw hart. Even vasthouden en loslaten, zo is het in het leven, in het geloof, en ook in de liefde. Je kan iemand even vasthouden, maar je moet die vervolgens ook weer loslaten, om zijn of haar eigen weg te gaan en eigen vleugels uit te spreiden. Deze constante dans van vasthouden en loslaten wordt ook mooi verwoord in het lied ‘Underneath the Stars’ van Kate Rusby hier gezongen door Voces8. Het is juist dit vasthouden en loslaten dat ons in staat stelt om rustig onze weg te gaan (‘go gently’). Ik wens elk van ons dan ook op dit feest van de gedaanteverandering af en toe dergelijke ‘topmomenten’ toe, om ze even vast te houden en vervolgens weer los te laten, en daarna met hernieuwde kracht onze weg verder te zetten.
Underneath the stars I’ll meet you
Underneath the stars I’ll greet you
There beneath the stars I’ll leave you
Before you go of your own free will
Go gently
Underneath the stars you met me
Underneath the stars you left me
I wonder if the stars regret me
At least you’ll go of your own free will
Go gently
Here beneath the stars I’m mending
I’m here beneath the stars not ending
Why on earth am I pretending?
I’m here again, the stars befriending
They come and go of their own free will
Go gently
Underneath the stars you met me
Underneath the stars you left me
I wonder if the stars regret me
I’m sure they’d like me if they only met me
They come and go of their own free will
Pastor Gino
