Vanavond is het kerstavond. Voor velen onder ons één van de meest intieme avonden van het ganse jaar. Voor mij toch in ieder geval. Reeds als kind was ik gefascineerd door Jezus in de kribbe in die koude stal tijdens die eerste kerstnacht. En natuurlijk hangt er rond dit tafereel een zweem van romantiek, en zal het toen wellicht heel anders geweest zijn dan wat we er van gemaakt hebben. Maar toch is dat beeld voor mij één van de sterkste beelden over wie God werkelijk is. Een God die mens wordt, die niet veraf op een verheven troon zit, maar midden onder ons aanwezig komt, en wel in het meest schamele, in het meest gewone. Niet in paleizen of tempels, maar in een klein kind liggend in een voederbak in een tochtige schuur. Zo is God. Je loopt er aan voorbij, want je verwacht Hem ergens anders. Maar neen, daar juist is Hij. De God waarin wij geloven openbaart zich in de meest simpele dingen. Een lied dat dit heel mooi weergeeft is het weergaloze ‘o Magnum Mysterium’ van de Amerikaanse componist Morten Lauridsen uit 1994. De tekst is eeuwenoud en komt uit de Latijnse kerstliturgie:
O magnum Mysterium,
et admirabile sacramentum
ut animalia viderent Dominum natum
jacentem in praesepio.
Beata Virgo cuius viscera
meruerunt portare
Dominum Iesum Christum.
Alleluia!
(O groot Mysterie
en wonderbaarlijk sacrament
dat dieren de pasgeboren Heer mogen aanschouwen
liggend in een kribbe.
Gelukkige Maagd, wier schoot het waard was
Christus de Heer te dragen.
Alleluia!)
Reeds velen hebben deze tekst op muziek gezet: Palestrina, Tomas Luis de Vittoria, Francis Poulenc, … Meer geen één heeft dit gedaan zoals Lauridsen, althans volgens mij. Het is door een uitvoering ervan tijdens de uitzending op Kerstavond 2013 van ‘Carols from King’s’ op de BBC dat ik deze componist ontdekt heb. Een opname van dit lied toen kan je hier beluisteren en bekijken. Een kippenvelmoment was het toen ik dit lied voor het eerst hoorde. Benieuwd wat het lied met jou doet. De tekst is o.a. gebaseerd op Jesaja 1, 3 waarin sprake is van de os en de ezel. Zij waren de eerste getuigen van Gods menswording. Is dat niet wonderbaarlijk? Is dat geen groot mysterie? Nogmaals een bewijs van het feit dat God te vinden is in het meest gewone en zich laat zien aan hen die zich hiervoor openstellen. Deze aanwezigheid van God in het dagdagelijkse is een ‘wonderbaarlijk sacrament’, hemel en aarde die elkaar raken. Mochten deze Kerstdagen voor jou dagen zijn waar je Gods mysterievolle aanwezigheid mag ontdekken in heel gewone dingen, en waarbij we ook zelf in simpele daden van liefde en vriendschap iets van Gods menswording aan elkaar mogen tonen, en zo sacrament worden voor elkaar.
Zalig Kerstfeest!
Pastor Gino
