Hoe vogels ons vertellen over Gods Liefde

Voor het eerst schrijf ik deze blog vanop mijn terras, onder de luifel, met een aperitiefje... zalig ! In de voortuin van het appartementsgebouw staat een krulwilg en de kruin van de boom komt juist ter hoogte van het terras. Ik zie de vogels af en aan vliegen en het gezellig gekwetter uit de boom klinkt als muziek in de oren. Het doet mij denken aan het evangelie van deze morgen. We luisterden naar het evangelie over het mosterdzaadje. Het onooglijk kleine zaadje dat stap voor stap groeit en een enorme struik wordt. De struik wordt zo groot dat de vogels er schaduw in vinden en zich kunnen nestelen in zijn takken.
Nestelen doet denken aan veilig voelen, je geborgen voelen, je thuis voelen. Vandaar dat vrolijk gekwetter...
Dit gevoel had ik deze morgen ook voor de viering, voor het eerst, na een lange tijd, weer kunnen eucharistie vieren in de kerk. Het deed deugd ! En naarmate de mensen binnen kwamen en je de vertrouwde gezichten terug zag, voelde het aan als thuis komen. Een gezellige drukte was het en aan het gebabbel te horen hadden ze elkaar veel te vertellen. De vogeltjes in mijn boom kunnen er nog iets van leren :-) Je kon de vreugde van het weerzien van de gezichten aflezen. We hebben het zo gemist om elkaar te zien in levende lijve.
Heeft missen ook niet iets te maken met graag zien? Ik denk het wel. Gemeenschap vormen begint met graag zien. Thuis komen kan enkel bij mensen die je graag ziet, die jou graag zien.
Als we naar de kerk gaan om eucharistie te vieren, betekent het dan ook niet dat we God graag zien?
Ik ben er zeker van dat ook Hij ons met open armen heeft ontvangen omdat Hij ons héél graag ziet.

Pastor Mariette