Veel populairder is Antonius van Padua. We vierden hem vorige zondag. Hij heeft in vele kerken een beeld, telkens met een kindje (bijvoorbeeld in de kerk van Sint Jozef 'van Paduwa', die haar naam niet heeft van de heilige, maar van de eerste pastoor die Jan Van Paduwa heette). Hij leefde in de 13e eeuw als pater franciscaan in het Italiaanse Padua (hij was afkomstig van Lissabon te Portugal). Als je een beeld van deze Antonius ziet staan met zijn gezicht naar de muur, dan ben je in het huis van mensen die op dat moment iets kwijt zijn en het niet kunnen terugvinden: hij is namelijk de patroon van de verloren voorwerpen (niet alleen van mijn naamgenoten) en het gebeurde wel eens dat hij "gestraft" werd als men het verlorene niet snel genoeg kon terugvinden.
Er zijn er nog andere, hen ken ik minder goed.
Ze hebben misschien folkloristische kantjes - dat komt omdat ze zo sterk tot de verbeelding van onze voorouders spraken. Maar het waren ook gelovigen, die God zochten in hun leven leven, juist zoals wij. Op dat punt kunnen ze ons inspireren. Nee, over patroonheiligen heb je zelden te klagen...
Tony, pastor
 |
| Antonius van Padua©Kessler |
 |
| Antonius Abt |
