Welriekend

Met een veertigtal collega's pastores waren we vorige maandagnamiddag samen gekomen in het Zoniënwoud. De wandeling, een bedevaart, die daar begon, was het 'vervangprogramma' voor de jaarlijkse studiedag in Drongen bij Gent over de toekomst van de Kerk te Brussel. We trokken naar de kapel van Onze Lieve Vrouw van de Welriekende op de grens van Bosvoorde en Hoeilaart. De deelnemers waren allen pastor, verantwoordelijke voor een pastorale eenheid. Bij de kapel hielden we een gebed, onder andere een tientje met telkens een Wees Gegroet in een andere taal. Het bleek geen probleem om onder de deelnemers tien verschillende talen te vinden, het dubbele zou ook gelukt zijn!
Het is een ervaring die doet denken aan de kaarsjesprocessie in Lourdes. Wees Gegroetjes volgen elkaar op in diverse talen, die je niet altijd herkent. Soms kun je goed volgen, bijvoorbeeld in het Portugees of het Roemeens, voor velen van ons toch weinig courante talen, omwille van de gelijkenis met het Latijn of met andere gekende Romaanse talen. Soms herken je helemaal niets, tenzij de namen van Jezus en Maria, die telkens in het midden van het gebed terugkomen.
Het is vreemd om daar op de bosrand, aan een kapel ter ere van Maria, met zoveel talen bij elkaar te zijn. Vreemd, maar niet onwennig: al deze mensen, die hetzelfde zeggen, zijn tegelijk verwanten. Door Pinksteren hoeven talen niet noodzakelijk muren te zijn, maar kunnen het bruggen worden.
Terwijl we terug stapten bedacht ik dat we zo toch ook onze vormingssessie van Drongen hebben gehad: want wat kun je dieper over de toekomst van de Kerk zeggen dan dat het een verhaal van verbondenheid zal zijn, allemaal mensen onderweg, over alle talen heen één Pinkstergebeuren en samen rond dezelfde Heer?

Tony, pastor

Kapel van Onze Lieve Vrouw van de Welriekende

©Hilde Kennis