Na het hoogfeest van de heilige Drievuldigheid op de zondag na Pinksteren volgt nog een feest : het hoogfeest van Sacramentsdag. Eigenlijk wordt dit gevierd op de donderdag na het feest van de heilige Drievuldigheid. Maar in de landen waar deze donderdag geen verlofdag is, mag dit feest verplaatst worden naar de zondag erop. Zo kan het feestelijker gevierd worden door meer mensen.
Het feit dat dit feest oorspronkelijk op een donderdag viel, is een verwijzing naar Witte Donderdag en dus naar het Laatste Avondmaal. Dan heeft Jezus ons de eucharistie gegeven « om Hem te gedenken » : om in het vierend gedenken van Jezus’ zelfgave op het kruis zijn aanwezigheid « onder de gedaante van brood en wijn » te ervaren en zo gesterkt -gevoed- te worden om mét Hem ook onszelf aan de Vader aan te bieden en voor God te gaan leven.
De viering van Sacramentsdag is dus eigenlijk een beetje het hernemen van Witte Donderdag, maar dan met het accent op het feestelijk danken voor het geschenk van de eucharistie en voor Jezus’ werkelijke tegenwoordigheid in brood en wijn.
Het evangelie dat in dit B-jaar gelezen wordt op dit feest is het verhaal van het Laatste Avondmaal zoals het beschreven wordt door Marcus. De leerlingen vragen aan Jezus : « Waar wilt Gij dat wij voorbereidselen gaan treffen zodat Gij het paasmaal kunt houden ? » Zoals u weet wordt tijdens het Joodse paasmaal door elk gezin of groep de uittocht van het volk uit Egypte herdacht. Jezus heeft dit ook gedaan met zijn leerlingen, op de avond vóór zijn lijden en dood. In elke eucharistie wordt dit paasgebeuren aanwezig gesteld : Jezus’ uittocht doorheen de dood naar nieuw leven. En in elke eucharistie worden wij gevoed om dag na dag met Jezus de uittocht naar nieuw leven te maken, paasmensen te worden.
Toen ik in dit evangelie las hoe de leerlingen « voorbereidselen gaan treffen », moest ik denken aan de voorbereidselen die wij moesten treffen om in deze weken eucharistie te vieren in open lucht : zoeken waar het kan, alle benodigdheden verhuizen, stoelen klaarzetten… Het is ook een beetje een uittocht geweest, maar een uittocht die kansen bood tot deugddoend nieuw leven. Vanaf volgende zondag kunnen we normalerwijze terug eucharistie vieren in onze kerken. Maar laten we toch ‘mensen van de Uittocht’ blijven : mensen die steeds weer op weg gaan naar nieuw leven, naar innerlijke vernieuwing, naar het geven en krijgen van nieuwe kansen, naar nieuw mens-zijn. Want daartoe worden we geroepen en gesterkt in elke eucharistie.
Pastor Benno.
 |
| ©via Pexels |
