Het evangelie van het stillen van de storm heeft een diepe betekenis. Het wil ons bemoedigen bij de ‘stormen des levens’ die in onze samenleving en in ons eigen leven voorkomen.
« Laten we oversteken » zegt Jezus aan zijn leerlingen bij het meer van Galilea. Zou Hij dat ook niet aan ons zeggen, als we vastzitten, stilstaan of niet meer verder willen of kunnen ? Jezus trekt met ons door het leven. Hij gaat met ons mee, ook als we denken dat we niet meer verder kunnen. Meer nog, Hij nodigt ons uit om ‘over te steken’, om niet bij de pakken te blijven zitten. Hij gaat met ons mee in de boot van ons leven. Soms hebben we de indruk dat Hij slaapt, maar toch is Hij er. En als Hij slaapt, is dat een teken dat Hij er gerust in is, dat onze boot, ons leven, aan de overkant raakt.
Zoals de leerlingen kunnen ook wij uitroepen als de storm van het leven ons te zwaar lijkt : « Meester, raakt het u niet dat wij vergaan ». Ook dat is bidden : aan Jezus, aan God uitzeggen dat we het niet meer zien zitten, dat de stormen des levens ons bang maken, dat onze problemen zonder uitkomst lijken.
Maar Jezus is bij ons. Niet dat Hij onze problemen oplost, maar zijn aanwezigheid geeft ons rust. We zijn niet alleen in de storm. En Hij blijft bij ons tot de storm voorbij is.
Geloven is : beseffen dat we niet alleen zijn in de stormen des levens. Weten dat er een overkant is. Weten dat Iemand zegt tegen de golven van het kwaad : « zwijg, stil ! ».
Pastor Benno.
 |
| ©Johannes Plenio via Pexels |
