Het school- en werkjaar zijn weer een tijdje geleden herbegonnen. Dus ook de drukte die dit met zich meebrengt om alles wat moet gedaan worden ook gedaan te krijgen. Soms lijkt een dag van 24 uur wel te kort. Ik kan me voorstellen dat sommigen (of velen) onder u al uitkijken naar een volgende vakantie. Vooral ook omdat de coronacrisis zorgde (en zorgt) voor de nodige beperkingen.
Ik weet niet hoe u het ziet, maar ik moet voor mezelf toegeven dat ik de kunst om het leven als een voortdurende vakantie te ervaren nog niet bezit. Toch niet elke dag.
Het gaat hier niet om het voortdurend op reis zijn naar weer een andere bestemming.
Voor mij verwijst het naar een stukje uit het evangelie van vorige zondag: `Laat die kinderen bij Me komen, en houd hen niet tegen, want van zulke kinderen is het koninkrijk van God. Ik verzeker jullie, wie het koninkrijk van God niet aanneemt als een kind, komt er beslist niet in.' ‘(Mc. 10, 14-16)
In het leven kunnen staan met de openheid en onbevangenheid van een kind; met bewondering en verwondering voor wat dagelijks op onze weg komt; met dankbaarheid voor al het goede dat van mensen mogen ontvangen en voor het leven zelf dat we uit Gods hand krijgen.
Pastor Chris
 |
| © Pixabay |
