Namen noemen

Gisteren kwam ik na de mis naar huis met een vraag uit de preek in mijn hoofd. Wat is het eerste dat ouders, dat jij, aan je kind leert. Er werden mooie voorbeelden gegeven maar ik dacht aan wat mijn hart deed kloppen... de eerste woordjes: mama, papa. Waarom dat zo belangrijk is? Mama of papa zeggen geeft een relatie aan, je bent iemand voor iemand, een verbintenis die je maar met die personen deelt. Het klinkt elke ouder als muziek in de oren. Ik ben er zeker van dat dit niet alleen bij mama en papa zo is, als mijn kleinkinderen 'omajet' zeggen dan zou ik ze zo willen vastpakken en knuffelen. En weet je, ik ben er zeker van als wij God bij name noemen dat Hij ons ook vastpakt en wil knuffelen.

Met het feest van Allerheiligen denk ik aan alle mensen die voor mij heiligen zijn. De mensen die in mijn leven een voorbeeld zijn geweest of nog zijn. Mensen die mij de weg gewezen hebben. Daar kan ik alleen dankbaar voor zijn en wil ze vandaag voor ogen halen. Dan zijn er nog de grote heiligen, al moet ik eerlijk bekennen dat ik niet zoveel heiligenlevens gelezen heb, toch hebben ze mij eens heel diep geraakt. Bij een priesterwijding gaat de wijdeling op de grond liggen en wordt de litanie van de heiligen gezongen. Dit is voor mij zo'n intiem moment geweest, het voelde alsof ze de wijdeling mee droegen en tot bij de Heer brachten. Wij moeten hun namen blijven noemen, de heiligen van vandaag en de heiligen van lang geleden want zij brengen ons tot bij God.

Graag wil ik dit nog met je delen: een berichtje dat ik deze week kreeg van een peutertje die nog geen volzinnen spreekt en dan op een avond dit zegt:
(Misschien moet je het twee keer spelen want het is heel kort)

Niet nodig om te zeggen dat hiervan mijn hart smelt zeker? 

Slaapwel God en dank je voor al die mooie momenten.

Pastor Mariette