Gehacked

Ik ontdekte via een minuscuul rood bolletje, zo’n aankondiger van een nieuw bericht, in mijn bank app, dat er iets mis was. Het bericht meldde me immers dat ik nu op een nieuw adres woonde – terwijl ik de voorbije jaren helemaal niet verhuisd ben. ‘Een vreemde’ had op onverklaarbare wijze toegang gekregen tot mijn bankgegevens en die toegang niet gebruikt om centen over te schrijven naar een eigen rekening, maar om een extra bankrekening te openen, waar hij achteraf dan vrijelijk mee zou kunnen werken. Zo zou hij – op mijn naam - clandestiene financiële operaties kunnen doen. Kenners spreken hierbij over een “witwas constructie door middel van identiteitsfraude”. Ik was slachtoffer van hacking…
Ik kan zeggen dat het een raar gevoel geeft als een buitenstaander toegang heeft genomen tot iets dat je vertrouwd is, ook al is er geen verdere schade (ik was er immers tijdig bij). Al wie ooit een inbreker over de vloer heeft gehad, weet zeker waar ik over spreek. Het is alsof je even “het kwaad” in de ogen hebt gekeken – of beter gezegd: het gevoel dat “het kwaad” naar jou heeft gekeken…
Het dringt nu tot mij door dat dat virus, dat onze samenleving nu al anderhalf jaar in zijn ban houdt, ons allemaal “gehacked” heeft. Waar wij vroeger mensen waren met goed vertrouwen en met een vlotte omgang met elkaar, heeft dat virus ons angstig gemaakt en doet het ons leven als kluizenaars, zelfs al zijn we er niet zelf besmet door geweest. Onze hele samenleving is “gehacked”…
Het dringt evengoed tot mij door hoezeer christelijk geloof werkzaam is als “vaccin”. Het maakt ons niet onzichtbaar voor het kwaad, maar het geeft ons meer kracht in de strijd er tegen. Geen beter medicijn tegen angst, dan geloof dat “van Boven” gegeven is. Want juist dàt helpt om met vertrouwen naar de toekomst te kijken. En ja, ook dat vaccin krijgen we gratis…

Tony, pastor