Terwijl ik zondag middag aan het koken was keek ik door het keukenvenster. Het was een regenachtige dag. Ik weet niet waarom, maar ik fixeer mij altijd op een punt tussen twee appartementsblokken. Het is een open grasruimte waar je nog wat vergezicht heb. Dat is ook relatief want het gaat tot aan de parallel straat. Hoewel ik weet dat ze daar al maanden aan het bouwen zijn viel nu opeens die blinde muur op. Ik ben mijn vergezicht kwijt. Op zo'n regenachtige dag vond ik dat bijzonder triestig omdat ik vroeger kon genieten van het wolkenspel tussen de twee woonblokken. Wat een geluk dat die blinde muur versierd wordt door een prachtige boom die nu in volle herfstkleuren staat. Hij heeft nog heel veel bladeren en ze zijn allemaal zonnegeel Nog nooit was zijn schoonheid mij zo opgevallen. Ik kon er echt van genieten.
Als het vergezicht, het perspectief je ontnomen wordt ga je soms door een moeilijke tijd. Ieder van ons kan zich zo'n tijd allicht herinneren. Het is goed te beseffen dat het oude niet meer terug komt, dan pas kan je het nieuwe herkennen.
Dit brengt mij bij een van mijn lievelingsliederen.
Blijf niet staren op wat vroeger was,
sta niet stil bij het verleden.
Zie, zegt Hij,
'k ga iets nieuw beginnen,
het is al begonnen
merk je het niet.
Tekst: Huub Oosterhuis - Muziek: Bernhard Huijbers
Ik wens je toe dat ook jij het nieuwe mag blijven zien.
Pastor Mariette
