De presentatie die vandaag af moet, de oplevering die het einde van de week moet gebeuren, de coaching van je nieuwe collega,... Honderd en één taken die op jou liggen te wachten, kunnen plots niet meer, want je aandacht gaat naar iets essentiëler, naar diegene die jouw leven zin geeft, waarvoor je leeft. Quarantaine zet je met je twee voetjes op de grond. Plots ontdek je weer waar het werkelijk om gaat, wat er werkelijk toe doet.
Is de advent dat ook niet een beetje? Al is het hier niet opgelegd, maar omdat je er voor kiest, uit vrije wil. Stilvallen om te ontdekken waar het werkelijk om gaat, wat er werkelijk toe doet. Dat stilvallen gebeurt niet vanzelfsprekend. Net als bij de quarantaine, is er de weerstand bij het loslaten, de schrik voor het onbekende. Wat zal het resultaat zijn van de test bij de andere kinderen, bij onszelf / Kan ik het opbrengen om tijd te geven aan God? Of is de roep van de maatschappij sterker? Zal ik dat wel kunnen? Zal ik mezelf niet verliezen?
Ondertussen zijn de tests bekend: de drie kinderen zijn positief getest, vader en moeder zijn negatief. Gedurende het wachten op de resultaten is er thuis een nieuwe drive gevonden. We geven extra aandacht aan de kinderen, omdat we ze zo graag zien, omdat we ze graag gelukkig zien.
Is het niet de datgene wat onze drijfveer is tijdens deze advent? Tijd maken voor God, omdat we God zo graag zien, omdat Hij ons graag ziet, omdat Hij ons gelukkig wil zien.
Pastor Mariette
 |
| Stilvallen... tijd maken voor God. |
