Andreas

Op 30 november, vandaag dus en in het begin van de advent, viert de Kerk het feest van de heilige apostel Andreas, de broer van Petrus. Hij wordt meerdere keren vermeld in de evangelies. Volgens de overlevering heeft hij het evangelie verkondigd in meerdere streken en zou hij in Griekenland gekruisigd zijn op een kruis in de vorm van een X. Met zo’n kruis wordt hij ook veelal voorgesteld. Het ‘Sint-Andrieskruis’ is een bekend symbool geworden, o.a. op vlaggen (van Schotland bv.). De Oosterse Kerken zien Andreas als stichter en eerste bisschop van Byzantium (Constantinopel, het ‘tweede Rome’, het huidige Istamboel). Zoals de paus beschouwd wordt als opvolger van Petrus, zo de patriarch van Constantinopel als opvolger van Andreas. Vandaar de grote verering in de Oosterse christenheid, en later – toen zijn relikwieën waren overgebracht naar Rome- ook in het Westen.
Als evangelie van dit feest lezen we Matteüs 4,18-22: hoe Jezus de twee broers Petrus en Andreas roept. Ze waren vissers en wierpen juist hun netten uit in het meer van Galilea. Jezus komt voorbij en zegt hen: “Komt, volgt Mij; Ik zal u vissers van mensen maken.” Het zinnetje dat daarop volgt treft mij altijd weer; “Terstond lieten zij hun netten in de steek en volgden Hem”. De oproep van Jezus moet hen zo geraakt hebben, dat ze onmiddellijk hun werk achterlieten en met Jezus meegingen. Dit evangelie kan ons de vraag doen stellen: hoe volg ik Jezus in mijn dagelijks leven? Allicht hoeven wij ons werk niet in de steek te laten, maar we kunnen wel iets leren van de ‘onmiddellijkheid’ waarmee Petrus en Andreas op Jezus’ uitnodiging ingaan. Advent is ook: klaarstaan om Jezus in je leven binnen te laten. En we kunnen bidden: ‘Heer Jezus, jij roept mij altijd weer, ook in mijn dagelijkse bezigheden. Help me om jouw stem te herkennen en terstond met je mee te gaan naar wie mij nodig heeft’.

Pastor Benno

De kruisiging van Andreas (Boekarest, Roemenië © Pixabay