“But in all cases those who serve will be loved and remembered when those who cling to power and privileges are long forgotten”, “maar in elk geval zullen allen die dienen nog lang geliefd en herinnerd worden, terwijl zij die vasthouden aan macht en privileges lang vergeten zijn”.
Zovele mensen hebben in de dagen vóór de uitvaart uren en uren aangeschoven om haar lichaam te groeten. Zovelen kwamen van heinde en ver om op één of andere manier de uitvaart bij te wonen. Zovelen hebben alles gevolgd via de media. Ik moest ook terugdenken aan de dagen van het sterven en de uitvaart van paus Johannes Paulus II en aan de gebeurtenissen rond het sterven en de begrafenis van koning Boudewijn.
Wat is het toch dat mensen beweegt op zo’n momenten? Het heeft uiteraard te maken met de mechanismen van massa-psychologie. En met het feit dat mensen getuigen willen zijn van een historische gebeurtenis: “ik was er toen ook bij…”. En ook het onderliggend verlangen naar geborgenheid in verbondenheid, saamhorigheid en eenheid speelt waarschijnlijk mee.
Maar toch: waarom zijn we zo getroffen als er iemand sterft in wie we trouw en dienstbaarheid belichaamd zien? Zou het niet kunnen zijn omdat we allemaal diep in ons het verlangen hebben naar trouw en betrouwbaarheid, naar echtheid en oprechtheid, naar gerechtigheid en waarheid? En misschien zelfs naar de bron van dat alles: dé Trouw, dé Waarheid, dé Liefde…
Het doet me denken aan de woorden van de heilige Augustinus in zijn ‘Belijdenissen’: “fecisti nos ad Te et inquietum cor nostrum donec requiescat in Te”, “Gij hebt ons zo gemaakt, God, dat wij op U gericht zijn; en onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U”.
Pastor Benno.
Zovele mensen hebben in de dagen vóór de uitvaart uren en uren aangeschoven om haar lichaam te groeten. Zovelen kwamen van heinde en ver om op één of andere manier de uitvaart bij te wonen. Zovelen hebben alles gevolgd via de media. Ik moest ook terugdenken aan de dagen van het sterven en de uitvaart van paus Johannes Paulus II en aan de gebeurtenissen rond het sterven en de begrafenis van koning Boudewijn.
Wat is het toch dat mensen beweegt op zo’n momenten? Het heeft uiteraard te maken met de mechanismen van massa-psychologie. En met het feit dat mensen getuigen willen zijn van een historische gebeurtenis: “ik was er toen ook bij…”. En ook het onderliggend verlangen naar geborgenheid in verbondenheid, saamhorigheid en eenheid speelt waarschijnlijk mee.
Maar toch: waarom zijn we zo getroffen als er iemand sterft in wie we trouw en dienstbaarheid belichaamd zien? Zou het niet kunnen zijn omdat we allemaal diep in ons het verlangen hebben naar trouw en betrouwbaarheid, naar echtheid en oprechtheid, naar gerechtigheid en waarheid? En misschien zelfs naar de bron van dat alles: dé Trouw, dé Waarheid, dé Liefde…
Het doet me denken aan de woorden van de heilige Augustinus in zijn ‘Belijdenissen’: “fecisti nos ad Te et inquietum cor nostrum donec requiescat in Te”, “Gij hebt ons zo gemaakt, God, dat wij op U gericht zijn; en onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U”.
Pastor Benno.
 |
| ‘Snow Queen’ © Goran Horvat via Pixabay. |
