Toen ik wat later de omgeving weer verliet, de nieuwe prik in de arm, sprak iemand mij aan - ik vermoed dat hij daar had geslapen - met de vraag wat er binnen te doen was. "Daar geven ze covid vaccins", zei ik. De man keek mij onderzoekend aan en vroeg toen of ze daar ook papieren gaven. Ik ontkende en zei opnieuw dat het daar om covidvaccins ging. Hij vroeg me of ik er echt zeker van was dat er geen papieren werden gegeven. Daar was ik zeker van. Dus echt geen papieren vroeg hij een derde keer, en daar eindigde het gesprek. Ik moet zeggen dat ik erdoor aangedaan was; ik heb eigenlijk amper een idee van de strijd tegen uitzichtloosheid en wanhoop - waar deze man van getuigde - die kenmerkend moet zijn voor de velen die dagelijks staan aan te schuiven om 'papieren' te krijgen. Ik vroeg me nog af of ik er zelf wel bij stilsta hoe kostbaar de documenten in mijn portefeuille zijn, die ik nochtans zo vaak achteloos laat slingeren...
Kardinaal De Kesel was vorig weekend in onze pastorale eenheid. zie hier Hij bezocht een gezin dat een Oekraïense vluchteling opvangt. Zijn komst herinnert er mij aan hoezeer wij voor elkaar tot thuis kunnen zijn.
Tony, pastor.
