Het voelde een beetje als Kerstmis. De uitnodigingen en de briefomslagen en de receptiekaartjes waren allemaal mooi verpakt. Een pakje opendoen en zien dat het goed is, dat het er schoon uitziet. Dat was het eerste plezier.
Het tweede plezier is dan kaartjes schrijven om de mensen uit te nodigen voor mijn wijding tot permanent diaken, want ja, daar waren de kaarten voor ontworpen en gedrukt. Mensen mogen uitnodigen. Er zijn mensen bij die ik al jaren niet gezien heb, anderen zie ik haast elke dag of elke week. Maar je wilt het hen toch laten weten. Dat je aan hen gedacht hebt, dat je het mooi zou vinden mochten ze de tijd vinden om erbij te zijn.
Ja, mensen samenbrengen om te feesten, om God te loven en te danken, om de kracht van de Geest af te smeken. Om samen te zijn. Vorfreude ist die schönste Freude, zeggen de Duitsers. Ja, je ergens op verheugen is de grootste vreugde. Wel, de Vorfreude is misschien niet de grootste vreugde, maar het is een vreugde. En ééntje die ik graag wil delen. Hierbij gebeurd.
Kandidaat-diaken Dirk
 |
| © Dirk Van Erps |
