Muselet

In Alsemberg, het dorp waar ik opgroeide, is een restaurant dat Muselet heet. Een gezellig, klein restaurant in een vroeger café in de dorpskern, waar je lekker en niet duur kan eten. De naam intrigeerde me. Ik wist niet wat het betekende. Maar binnen hangt een kader met heel wat muselets en dan werd het me duidelijk. Ja, u kent het wel: het ijzeren kapje dat de kurk op een champagnefles houdt. Er net onder zit een klein metalen schildje, vaak aangeduid als ‘plaque’, waarop het beeldmerk van het huis of een andere voorstelling wordt afgebeeld. Die ‘plaques’ zijn een verzamelobject geworden. Maar ze bestaan niet alleen voor champagne of mousserende wijnen maar ook voor bieren die nog nagisten op de fles zoals kriek en geuze. Ook daar bestaat een grote variatie zoals deze foto toont. We waren eind juni met de collega’s van ons samenwerkingsverband op uitstap naar Alsemberg en Beersel waar we de ‘lambikodroom’ van de Drie Fonteinen bezochten. De poster toont een heel palet aan verschillende smaken met elk zijn eigen muselet erbij. Als verzamelaar van bierkroonkurken keek ik mijn ogen uit. Dan denk ik: zo is het ook met ons mensen. Een enorme verscheidenheid met elk zijn of haar eigen kleur, karakter en eigenheid. We lijken op elkaar maar ieder is uniek. Ik denk dat ook God zijn ogen uitkijkt als Hij ons bezig ziet in deze wereld. Hij kijkt niet alleen, Hij wil ons ook verzamelen, bijeen brengen. ‘Wil je mee doen’ vraagt Hij, ‘om kleur en smaak te geven aan deze wereld?’

Pastor Guido