Trap naar …

Wellicht heeft u het op het nieuws gezien of ergens gelezen: na 11 jaren van renovatie en verbouwing is het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen terug open gegaan voor het grote publiek. Afgelopen week was ik er met een paar familieleden op bezoek. Het is een juweeltje geworden. 50 zalen waarvan 37 voor de vaste collectie en 13 voor tijdelijke tentoonstellingen waaronder eentje rond de verbouwingswerken. Want er is nogal wat verbouwd. Naast de vroegere zalen is er een nieuw gedeelte in de vroegere patio’s geplaatst. Het museum werd zo 40% groter. Je betreedt dus twee werelden in één museum. Het nieuwe deel met kunst van na 1880 is een “white space”, helder verlicht door 198 dakkoepels. Maar genoeg cijfers. Het gaat om de beleving als je rondwandelt en de vele kunstwerken mag bewonderen. Ik werd het meest aangesproken door het nieuwe gedeelte. Alles in de ruimte is wit, zelfs de glanzende vloer. Eén van de mooiste architecturale verrassingen is deze trap. Ieder die er langs komt stopt even en laat dit samenspel van licht en ruimte inwerken. Zo’n 100 treden leiden je een paar verdiepingen hoger. Het is zoveel meer dan een manier om je naar een andere verdieping te brengen. Het licht nodigt je uit naar boven. Je ziet nog niet wat er daar op je wacht maar het trekt je onweerstaanbaar aan. Het lijkt alsof je naar de hemel mag stappen. In deze tijd van donkere herfstdagen, van herdenken gaan onze gedachten naar onze geliefden die de overgang al maakten, zij bestegen al de trap naar het volle licht bij God. Ooit is het ook aan ons om thuis te komen is dat grote licht bij Hem. In dit museum kreeg ik al een voorsmaakje…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre