Winterpret of winterellende?

Onze stad is helemaal gehuld in kerststemming. Overal lichtjes, kerstliederen op elke hoek van de straat, mensen die kerstinkopen doen, … Gezelligheid troef dus. Maar ergens geeft het toch ook een wrang gevoel. Want naast al deze ‘winterpret’ is deze winter voor heel wat mensen in onze stad helemaal niet zo’n pretje. Zeker niet met de huidige vrieskou. Als je dezer dagen bijvoorbeeld een metrostation binnenstapt, dan zie je talloze mensen liggen die er de nacht en de dag doorbrengen. Het aantal dak- en thuislozen in de stad neemt zienderogen toe. Ook verschillende Oekraïense vluchtelingen moeten tegenwoordig hun toevlucht zoeken op straat, omdat de noodopvang vol zit en de doorstroming stokt. En het meest schrijnende is nog het tentenkamp op een brug aan de Koolmijnenkaai bij het Klein Kasteeltje. Winterellende dus vlak naast de winterpret van Vismarkt en Dansaertwijk. Een contrast van jewelste. Het meest hartverwarmende dat ik de afgelopen dagen op het nieuws zag is het feit dat enkele buurtbewoners het niet langer konden aanzien en in actie schoten om de mensen bij te staan. Is dat niet waar het feest van Kerstmis over gaat en ons toe oproept? We mogen natuurlijk Kerstmis vieren met pakjes en een mooi diner, begrijp me niet verkeerd, maar laat ons niet vergeten dat er zoveel miserie recht onder onze neus gebeurt. Laten we daar toch niet ongevoelig voor worden doordat ons hart afgestompt is geraakt door alle ellende die we dag in dag uit in het nieuws over ons uitgestort krijgen. Want als dat gebeurt, dan wordt Kerstmis ongeloofwaardig. Mochten we daarentegen Hem opnieuw geboren laten worden, ook nu, ook vandaag, ook in onze stad. En dit gebeurt net zoals toen, niet met groot tromgeroffel, maar klein en eenvoudig, zoals in het brengen van een kom soep aan iemand die honger en kou heeft of in een bezoekje aan iemand die Kerstmis in eenzaamheid moet doorbrengen. Vraag is dus: hoe laat ik hem opnieuw geboren worden, zodat de winterellende die vele mensen deze dagen beleven opnieuw een beetje meer winterpret zou mogen worden. Wat kan ik dus doen, hoe klein het ook is? Dezelfde vraag klinkt ook in de laatste strofe van het kerstlied ‘In the Bleak Midwinter’: wat kan ik aan het kerstekind geven als geschenk, in al mijn kleinheid? ‘Mijn hart!’, zegt het lied.

Pastor Gino