Een bad nemen

Toen ik kind was hadden we thuis geen badkamer, we werden gewassen in de afwasbak in de keuken of in een iets grotere teil in een aangebouwde ruimte van ons huis. Gesleur met warm en koud water en in de winter wat bibberen. Het begrip comfort had toen een andere inhoud. Het was een wekelijks terugkerend ritueel op vrijdag of zaterdag. Nu nemen vele mensen dagelijks een douche of een bad. Hoewel dit recent door de hoge energiekosten toch weer anders bekeken wordt en we terug spaarzamer geworden zijn op ons waterverbruik Een week terug zag ik door het venster van mijn living dit tafereel op het dak van de garage: twee duiven die samen hun bad nemen. Lekker in de regen samen genieten van een frisse wasbeurt. Ze leken wat verzopen maar ze schenen er volop van te genieten, met dichtgeknepen oogjes. Pluimen open zodat het water overal kan doordringen, laat die regen maar komen. In België hebben we vaak een haat-liefdeverhouding met regen. We klagen als er te veel valt en als er te weinig valt. Van dat laatste, weten ze nu al weken mee te spreken in Frankrijk, Italië, Spanje en zoveel andere landen in het Zuiden. Wat we als mens ook allemaal kunnen uitvinden en realiseren op hoogtechnologisch vlak, we kunnen nooit zonder water. Het is van levensbelang, ons eigen lichaam bestaat zowat voor driekwart uit water. Het is onontbeerlijk voor ons voorbestaan. Geen wonder dus dat ook Jezus er over sprak. Meer nog: ‘Ik ben de bron van levend water, wie van het water drinkt dat Ik hem zal geven zal nooit meer dorst krijgen’, zegt Hij. Het was toen zo, vandaag en in de toekomst zal het niet anders zijn. Net zoals ons geloof is het een kostbaar goed…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre