Het is ondertussen heel wat jaren geleden; ik was nog seminarist en samen met enkele medestudenten hadden we op de vooravond het plan opgevat om op 1 mei te voet naar Scherpenheuvel te trekken, een goede vijfentwintig kilometer van Leuven. We gingen ervan uit dat de mis daar zou plaats vinden om 10 uur en dus stonden we rond 4 uur op – als student wil je af en toe wel eens ‘gek’ doen - om vanuit het seminarie te vertrekken. Het ging er niet om dat we zoveel slaap op overschot hadden – dat hebben studenten zelden (en ook nadien verandert dat niet meer...). Ik herinner me nog hoe we met ons drieën Leuven uitliepen, het was nog helemaal donker, de anders drukke straten waren nu leeg, een eenzame kat niet te na gesproken. Verderop zagen we de eerste schemering – het unieke moment waarop de lucht in het oosten lichtjes maar toch goed zichtbaar blauwer is dan in het westen – en geleidelijk werd de dag geboren. Het voelde hemels om dan Scherpenheuvel binnen te stappen en tot bij Maria te komen.
Ik moet daar nog regelmatig aan terugdenken als ik 's morgens vroeg het nog donkere en haast helemaal verlaten – een eenzame vos niet te na gesproken – Meiserplein overfiets; het is niet langer een studentikoze zotternij, maar gewoon dagelijkse realiteit. Het voelt nog altijd wonderbaar als het eerste schermerlicht zichtbaar wordt (deze eerste mei dagen gebeurt dat ongeveer op dat uur). Een nieuwe dag begint onder een Mariaal blauw, geheel beloftevol want alles staat nog te gebeuren.
(Voor wie het nog niet wist: eind augustus gaan we opnieuw naar Lourdes met de diocesane bedevaarten. Je komt daar nooit onbewogen van terug...)
Tony, pastor
 |
| © bedevaartsoort OLV van Scherpenheuvel |
