Ik ben er onlangs naartoe geweest voor een wandeling, is echt wel aan te raden. De streek is op zichzelf trouwens een ware verademing. Ik was er niet alleen - ik schat dat er misschien wel dertig andere wandelaars - allemaal alleen of per twee - naar stonden te kijken in een bijna gewijde stilte. Ook toen ik een hele tijd later dit "kerkje" in de verte zag liggen, stond er een flinke groep mensen bij - alsof het een bedevaartkerkje was. Maar dat is het dus niet: het is leeg - het is ook helemaal geen kerk, het is een kunstwerk...
Ik weet niet juist wat de kunstenaar ermee heeft willen uitdrukken. Sommigen zullen misschien zeggen dat het de leegte van de Kerk is, of zelfs het geleidelijk verdwijnen ervan. Zelf zie ik het anders. Momenteel zijn onze kerken inderdaad leeg, de enkele bezoekers niet meegerekend. In dit klimaat lijkt het wel alsof alle franje, die in het verleden misschien wel eens de essentie bedekte, meer en meer verdwijnt en alleen de kern overblijft (of meer zichtbaar wordt). De essentie bestaat er inderdaad in dat je "doorheen" het kerkgebouw moet kijken om God op het spoor te komen, die er discreet als altijd aanwezig is - waar je dus sowieso moet naar zoeken - maar die zich hier laat vinden... Tussen de lijnen lezen, waar je God opnieuw in beeld krijgt...
Tony, pastor