Ik beken: dit was even een dichterlijke vrijheid. Ik heb helemaal geen televisie en schermkampioen ben ik zeker niet; zondag ging ik gewoon zelf fietsen. Ik voel wel sterk mee met wie zich de gevangene voelen van de elektronica. Een kleine voorstelling van ons wekelijks zoomgebed zal dus wel niet voor iedereen even welkom zijn. Maar de pastorale ploeg vroeg mij met veel enthousiasme om het toch te doen, dus laat ik mij even gaan...
Bijna een jaar geleden zijn we gestart. Op zondagochtend tien uur opent dit "virtueel kerkgebeuren", waarbij de lezingen van de dag worden beluisterd en bemediteerd (volgende zondag de uitdrijving van de handelaars uit de tempel, niemand moet de actie missen!) en een losse babbel achteraf. Deelnemers komen terug, dat zegt genoeg.
"Telebidden" kan wat raar aanvoelen. Maar is elk bidden geen vorm God ondanks afstand intens nabij weten? Techniek helpt mensen, fysisch van elkaar verwijderd, verbonden te zijn met God en met elkaar. Wie zich daarbij niet graag bekeken voelt, moet weten dat we 'speakerview' promoten en dat heel wat afbeeldingen en teksten in beeld worden gebracht (onder meer om mee te zingen). Men moet trouwens geen gezichtsverlies vrezen als men de camera uitschakelt, want dat komt de klank ten goede bij een zwakkere verbinding...
U zal mij geen trui zien dragen met als opdruk "bid met ons mee" en u zult mij zeker niet horen zeuren als u niet meedoet. Maar zou u het niet eens proberen? Een mailtje naar mariette.dhondt@gmail.com volstaat voor een link.
Tony, pastor
 |
| (C) Pixabay |
