En waar is God in dat hele gebeuren? Hoort Hij ons klagen niet?
In het evangelieverhaal over 'De storm op het meer', we hebben het er onlangs in de catechese nog over gehad, zien we dat God ook aanwezig is als het stormt in ons leven. Hoe komt het dan dat wij het niet zien of niet voelen? Het antwoord vinden we in hetzelfde evangelieverhaal: 'vertrouwen'! Er op vertrouwen dat God ook aanwezig is als we angstig zijn, als me 'het moe zijn', als we boos zijn. Hoe kunnen we doorheen onze negatieve gevoelens vertrouwen op God? Ik denk door het leven te aanvaarden zoals het komt en zelf te zoeken naar oplossingen. Uit dat zoeken naar oplossingen kunnen mooie dingen ontstaan. Een gezamenlijke nood brengt mensen soms dichter bij elkaar.
Hoeveel caritatieve initiatieven zijn er niet ontstaan omdat mensen het opnemen voor elkaar. Zou God daar ook niet over onze schouder meekijken?
In moeilijke tijden moet je soms creativiteit aan bod leggen. Daarbij denk ik aan onze catechese. Voor elke catechese werden filmpjes opgenomen met een welkomwoord, met het verhaal, met vraagjes die uitnodigen tot een gesprek. Nee, het vervangt de live catechese niet maar de kinderen zijn niet in de kou blijven staan. In die creativiteit zag ik de kracht van God om niet bij de pakken te blijven zitten maar verantwoordelijkheid op te nemen.
Soms moet je ook uit je comfortzone komen en ontdek je dat je dingen kunt waar je je vroeger niet zou aan wagen. Ikzelf krijg het benauwd als er een micro of camera in de buurt komt. En toch, de Godly Play verhalen zijn opgenomen en ik ben gelukkig dat ik ontdekt heb dat het niet onoverkomelijk is.
Hebben ze mij de beste jaren van mijn leven afgenomen? Op sommige vlakken misschien wel, maar het heeft mij ook uitgedaagd om, ondanks de storm, staande te blijven en vreugde te vinden in het leven zoals het mij vandaag gegeven wordt. Voor mij is dat Gods hand die mij draagt doorheen de storm.
Pastor Mariette
