Even stilstaan bij het evangelie

De zondag na Pasen heet ‘Beloken Pasen’. ‘Beloken’ is een oud woord dat waarschijnlijk te maken heeft met het woord ‘luik’ (bv een vensterluik). Een luik dient om iets af te sluiten. Op Beloken Pasen wordt de paasweek afgesloten. De acht dagen van Pasen tot en met Beloken Pasen worden beschouwd als één grote feestdag. Acht dagen lang vieren we feest omdat Christus leeft en wij leven met Hem. En daarna is het nog niet gedaan. Want dan volgt de paastijd, tot en met Pinksteren. En bovendien is elke zondag in het jaar een paasdag. Eigenlijk vieren we Pasen een heel jaar lang. De verrijzenis van Jezus en ons nieuwe leven met Hem staan centraal in ons geloof. Christenen zijn paasmensen.
Maar de paasweek – de week van Pasen tot en met Beloken Pasen – is dus een echte feestweek. Dit jaar kunnen we weer niet naar de kerk komen, maar laten we ons toch in gebed verbonden weten met al die christenen die overal ter wereld Pasen vieren en die proberen te leven als paasmensen – mensen die leven brengen- ook in moeilijke omstandigheden. Het evangelie van Beloken Pasen kan ons daarbij inspireren. Elk jaar wordt op deze zondag hetzelfde evangelie gelezen : het evangelie van de ‘ongelovige Tomas’, zoals nogal eens wordt gezegd. In dit evangelie wordt verteld hoe de verrezen Jezus bij de apostelen komt « op de avond van de eerste dag der week ». Dat is dus de zondag van Pasen. Maar de apostel Thomas was er toen niet bij. Als de andere apostelen hem later vertellen wat er gebeurd is, kan hij dat niet aannemen. Maar dan vertelt het evangelie : « acht dagen later waren Jezus’ leerlingen weer in het huis bijeen, en nu was Tomas erbij ». En daarom wordt dit evangelie op de achtste dag van Pasen, op Beloken Pasen, gelezen. We vernemen hoe nu ook Tomas de verrezen Jezus herkent. Jezus zegt hem de bekende woorden : « Omdat ge Mij gezien hebt, gelooft ge ? Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben ». Deze woorden zijn ook omwille van ons gezegd. Want wij kunnen Jezus niet zien zoals de apostelen Hem zagen. Maar wij kunnen zijn aanwezigheid wel ervaren in het gebed en in de dienstbaarheid aan en de zorg voor onze medemensen. En moge de tijd vlug komen dat we Hem weer mogen ontmoeten in de eucharistie.
De zondag van Beloken Pasen kreeg enkele jaren geleden ook een tweede naam : ‘zondag van de goddelijke barmhartigheid’ omwille van de devotie tot Gods barmhartigheid in Jezus, verspreid door de Poolse heilige zuster Faustina. Je zou hiernaar een verwijzing kunnen zien in het eerste deel van het evangelie, waar Jezus zegt aan zijn apostelen en zo aan de Kerk : « Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u…Ontvangt de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven… ».
Jezus schenkt ons zijn vrede. De vrede van Gods aanwezigheid en zijn barmhartigheid. Hij geeft ons altijd weer een nieuwe kans, een nieuwe begin. Dat mag de Kerk ons toezeggen. Dat is haar ‘dienstwerk’. Daartoe is zij gezonden. En daartoe zijn wij allen gezonden : omdat God ons in Jezus steeds weer een nieuw begin schenkt, kunnen ook wij elkaar een nieuw begin geven, leven brengen, paasmensen zijn, getuigen van de goddelijke barmhartigheid.

Pastor Benno.

« Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde » © Pixabay