Na het gedenken van Jezus’ kruisdood op Goede Vrijdag wordt het stil. Daarom heet de dag die erop volgt: ‘stille zaterdag’. Maar het is een ‘sprekende stilte’, een stilte vol verwachting, zoals mensen stil worden als ze weten dat er elk moment iets heel bijzonders kan gebeuren. De stilte wordt doorbroken door een stem in de avond : « licht van Christus ! ». Zo zingt de diaken of de priester bij het begin van de paaswake, de centrale en belangrijkste viering van het jaar. Waarschijnlijk kunnen we die deze keer weer niet ‘live’ meebeleven, maar we kunnen ze wel volgen op TV of via streaming. En ook op deze manier zijn we verbonden met alle christenen ter wereld die Jezus’ doortocht naar nieuw leven vieren en hun eigen tocht met Hem, die het licht is dat schijnt in de donker van ons bestaan en dat sterker is dan dood en duisternis. In dat licht mogen we ook de lezingen uit het Oude Testament van de paaswake begrijpen en met name het verhaal van de doortocht van de Israëlieten door de Rode Zee : zoals zij door het water van de zee naar de vrijheid trokken, zo zijn wij door het water van het doopsel naar het leven met Jezus in vrijheid getrokken. Daarom worden tijdens de paaswake mensen gedoopt en gedenken de gedoopten hun eigen doopsel. Maar daarmee is onze tocht nog niet ten einde. Ook aan ons wordt in het evangelie van de paaswake gezegd : « Gij zoekt Jezus de Nazarener die gekruisigd is. Hij is verrezen. Hij is niet hier… Hij gaat u voor naar Galilea ; daar zult Gij Hem zien, zoals Hij u gezegd heeft ». Jezus en de apostelen waren afkomstig uit Galilea. Het is de streek waar ze gewoond en gewerkt hebben. Ook wij mogen de verrezen Jezus zien en ontmoeten in ons Galilea, ons dagelijks bezig-zijn, op onze dagelijkse tocht door het leven.
Pastor Benno
 |
| ©Pixabay |
